Ünlem

Güneş doğuyormuş her sabah, göremiyorum.
Aydınlanıyormuş her yer,
Minik kediler güneşin altında kestiriyorlarmış.
Isıtıyormuş her şeyi.
Donuyorum!

Yaseminler varmış bahçelerde, fesleğenler...
Mis gibi kokarlarmış,
Yarin boynu gibi.
Ben, nefes alamıyorum.
Can çekişiyorum!

Sevgililer varmış her yerde,
Birbirlerine güzel sözler ediyorlarmış.
Yaşlılar mazilerini, gençler hayallerini dinliyorlarmış.
Aşk fısıldıyorlarmış.
Duyamıyorum!

Gülüyormuş tüm evren,
Neşe içinde dönüyormuş dünya.
İnsanlar şakalar yapıyormuş birbirine.
Ağlıyorum!

Bebekler gülerek doğuyormuş,
Evren her saniye milyarları doğuruyormuş.
Eşler birbirine
Ömür boyu yaşam sözü veriyormuş.
Ben...
Elveda!