Yatıyorum kanepede, önümde kağıtlar, kitaplar.. Kahvem bitmiş. Elimi küllüğe atıyorum, sigara yok. Ama vardı biliyorum. Düşmüş mi diye bakıyorum, yok. Sonra bakıyorum pakette onsekiz dal, küllükte iki izmarit. Kalkıyorum kahve yapmak için. Kahveyi bardağa döküyorum, biraz televizyona bakıyorum, aklıma geliyor; sigaramı içeyim boşa yanmasın. Küllüğe bakıyorum, sigara yok. Az önce yaktım. Yakmadım mı? Bu duman az önce yaktığım sigaranın mı?
Hayatıma bakıyorum. Elimi hayallerime atıyorum. Hala bir umut var. Bakıyorum, vardı. Vardı umut. Nerde? Bitirdim mi onu da? Öyleyse bu kahve kokusu ne? Hayat, az önce sigaramın ucunda mı söndü? Kahvem, umutlarımın üzerine mi döküldü? Bilmiyorum. Bir dal hayat yakıyorum, bir kupa umut içiyorum. Bitene kadar buralardayım. Hoşçakalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder