Damak

Çikolata ile fıstığın efsanevi aşkı…

Babam anlatırdı hep;

Gençken, kızları Damak'la tavlarmış.

Bir kızı tavlayacaksan,

Ona Damak alacaksın, derdi.

Hayır,

Ben babam değilim.

Hayır,

Seni Damak'la tavlayamayacağımı da biliyorum.

Ama senin hep söylediğin gibi;

Ne demiş şair,

Bir umuttur yaşamak.

Babam, mutlu olduğu zamanlarda

Bana Damak alırdı.

Öyle küçüğünden de almazdı hiç,

Hep en büyüğünden alırdı.

Gözleri gülerdi bana verirken.

Baba olmaktan pek anlamazdı ama,

Verdiği o küçük hediyenin tüm güzelliğini görürdüm gözlerinde.

Kapat gözlerini, bak benimkilere.

Yine de, hayır, ben babam değilim.

Artık yediğin her çikolatayı mutluyken yiyeceksin.

Artık mutsuzluk çikolatası yok.

Olur da üzülürse güzel yüreğin,

Ellerim var.

Onları tutacaksın;

Onlarla sileceksin göz yaşlarını;

Onlarla yiyeceksin çikolatanı;

Artık tek başına mutsuz olmayacaksın.