İstatistikleri hep çok sevdim.
Öldükten sonra
Tanrı'ya;
Hayatım boyunca kaç
tabak makarna yediğimi,
Kaç litre
ağladığımı,
Kaç dakikamı
kahkahalar atarak geçirdiğimi,
Sormak istedim hep.
Seçim zamanları
herkes uyurdu,
Ben o televizyon
ekranına bakardım saatlerce.
Rakamların bir bir
değişmesine,
Küçücük insanların
birleşip hayatımı değiştirmesine…
Sonra fark ettim
ki,
Ömrümüz bir
bilgisayar sistemindeki gibi,
Ya 0 ya 1'lerden
ibaret.
En büyük zıtlıkta
bu iki sayı arasında;
0 durmak ise, 1 gitmek,
gibi.
Binlerce sayının
değil,
Bu iki sayının
arasındaydı en büyük fark.
Daima 0 ya da 1
oldum bugüne dek.
Evet ya da hayırdan
başka cevap olamazdı,
Dünya mekanikti,
Belirsizlik yoktu.
0'a çok yakın
yürüdüm hep,
Durmaya, olmamaya...
Şimdi beni yeniden
1'e yaklaştıran şey,
Parmaklarımdan bir
bir akıyor buraya.
Bir güzel kelimenle
1'ler dolusu bir iken içim,
Bir ufak göz
devirmende…
Benim ihtiyacım yok
sevmeye,
Sevilmeye,
sevişmeye,
Devrim yapıp dans
etmeye…
Ben yürüyorum ya işte
senin yanında,
Yürüyebiliyorum ya.
Ben isimsiz,
sıfatsız güzelim burada.
Kalacağım da…
1/3'i boşa geçti,
farkındayım.
Ama bir 2/3 daha
var önümde hali hazırda.
Bir daha
sormayacağım aynı soruyu,
2/3'im olur musun,
Bir daha
sormayacağım aynı soruyu,
4/6'üm olur musun,
Bir daha
sormayacağım aynı soruyu,
6/9'ım olur musun,
…
…
…
Bırak sonsuza dek
sorayım,
Sonsuzum olur musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder