Erkeğin naifi mi
olur dedim hep kendi kendime.
Erkek dediğin,
erkektir dedim.
Serttir, olmalıdır
bu ülkede.
Bu naiflik, bu
ürkeklik, bu korku…
Hepsi senden.
Elini okşasam
gideceksin sanki.
Beni öperken yüzümü
sana çevirsem,
Hayal birden yok
olacak sanki.
Sarsam, sarılsam,
Hiç bırakmasam,
Bebeğini severken öldüren
bir anne gibi,
Hoyratım ben.
Bilemedim ki hiç
sevmesini,
Hiç tutturamadım ki
dozunu.
Hiç alamadım ki
kendimi sevmenin cazibesinden.
Sevmeyi sevmekti
benimki,
Sevmeyi sevmek,
Yok etti sonra
sevgiyi.
Simsiyah etti
sevmek,
Kanepenin arkasında
saklanan sevgisiz çocuğu.
Nasıl az sevilir
bilebilseydim belki,
Tutardım ellerini.
Nasıl gözlerimi
ayıracağımı bilseydim belki,
Uzun uzun bakmaya
korkmazdım.
Nasıl yaşanacağını
bilseydim belki
Bu kadar korkmazdım ölümden,
Ölümümden,
Ölümünden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder