Sona Doğru

Hızla soluyor her şey.

Bu insanlık, bu toplum, bu dünya…

Öyle ivmeleniyor ki bu kötülük, bu durgunluk,

Aynı oranda karışıyor her şey birbirine.

Şairin Bacon'a söylediği gibi,

Gökkuşağına,

Bir ağaca,

Bir kuşa baktığında,

Rakamlar gören bir insan sürüsü yetişiyor.

Sevgi, yok.

Güven, yok.

Hisler, yok.

Çaya şeker bile atmıyor bu illetler be!

Bir adam uçağa biniyor,

Cam kenarına oturuyor,

Dışarı bakmaya tenezzül bile etmiyor.

Adam sen hiç uçtun mu?

Sen rüzgarı suratında hissettin mi hiç?

Bir kadın İstanbullu,

Her gün köprüden geçiyor,

Telefonunda oyun oynuyor…

Bakmıyor bile o kadın denize,

Bakmıyor Kuleli'ye,

Göremiyor 'Yeter!’ diye yalvaran şehri.

Ne geldiyse başımıza,

Ne gelecekse,

Hepsi aynı sebepten;

Bir tutam tutku kalsaydı içlerinde,

Hani, azıcık,

Gözlerimizden önce dudak kenarlarımız kırışırdı.