Öptün Ya Sen Beni

Öptüm ya ben seni;

Hangi kadın öpüldüğü için öyle güzel bir hediye verebilir ki?

Bir gülümsemeye nasıl bunca anlam yüklenebilir ki?

Taş gibi bir kalbin kabuğu nasıl saniyesinde kırılabilir ki…

Öptüm ya ben seni;

Ne zaman koluma baksam aynısı olur,

Ne zaman okusam o kelimeleri tutamam hiç kendimi,

Ne zaman kendimi tutmak istemesem,

Koluma bakmam bu yüzden belki,

“Bu benim hayatım, ya şimdi ya da asla”

Öptüm ya ben seni, Öptün ya sen beni,

Buluştuk ya hani iki nefesin ortasında;

Şimdi bütün çaylar dört şekerli,

Şimdi bu boktan hayat dört şekerli.

Şimdi, titreten ellerin, bedenin,

Dört şekerli.

Ana, öptün ya sen beni,

Ben daha ne anlatıyorum ki…